قمپز ( در اصل قپوز) نام توپی است که عثمانی‌ها در سلسله جنگ‌هایی که با ایران داشته‌اند مورد استفاده قرار می‌دادند. این توپ اثر تخریبی نداشت چرا که در آن از گلوله استفاده نمی‌شد و فقط از باروت و پارچه‌های کهنه که با فشار درون لوله توپ جای می‌دادند تشکیل شده بود. هدف از استفاده آن ایجاد رعب و وحشت در بین سپاهیان و ستوران بوده است.  در جنگ‌های اولیه بین ایران و عثمانی، این توپ نقش اساسی در تضعیف روحیه سربازان ایرانی داشت ولی بعدها که دست آنها رو شد، دیگر فاقد اثر اولیه بود و هر گاه صدای دلخراش این توپ به صدا در می‌آمد، سپاهیان می‌گفتند: نترسید، قمپز در کردند.

در زندگی مانند یک مداد باشیم

شبانگاهان به یاد قلب پاکت
دلم را من به رویاها سپردم
به بودن در کنارت فکر کردم
تورا در کنج قلبم جا نهادم
شدم آشفته از فقدان و دوری
دلم را در غمت ویرانه کردم
برای زندگی کردن در اینجا
خودم را تا ابد دیوانه کردم
بمان با جان و قلبم بی تو هیچم
شب و هر روزه بی تو ناله کردم
تورا میخواهم و خواهم ازین پس
که بی عشق تو من آواره گردم.........

بوی یاس و انبر اینجا مانده از غوغای او                          آتشی افکنده بودند این بدان در جان او

او که پاک و اطهر است و مادر عشق جهان                     دختری از سلب احمد خاتم پیغمبران

او که در مهر و محبت هیچ همتایی نداشت                    او که با عشق خدایی از کسی باکی نداشت

عشق و نعمت شور و شهرت از سرای قلب اوست          عالم و باغ بهشتی زینتی در دست اوست

عشق او در قلب ما همچون بهاری در خزان                   قلب من هر دم بگوید پیرو راهش بمان

من همی خواهم شوم مست وفا و مهر او                    او که بانوی دو عالم هست و میماند پس آن

او غریب است و جدا از پاره های پیکرش                      ماه و خورشید و فلک آماده اند در محضرش

یا اباصالح بیا ما خسته و درمانده ایم                           در غم ام ابیها در بقیع جا مانده ایم

تو بیا شوق وصال و عطر این کوثر بیار                         همچو ابری در بهار باران این رحمت ببار

من در این ظلمت وتنهایی شب
من در این روزنه ی وهم وخیال
دل به دریای دلت میسپرم
تو در این شبهای بی شمع و چراغ
به من این پرنده ی بی پر و بال
مزده از عشق و وصال میدهی
تا من از عمق خیال به رخ صبح رسم
تو به دستان ترک خورده ی من مینگری
و من از برق نگاه تو همی خواب شوم
گرم و شاداب شوم
دست در دست پراز مهر تو پرواز کنم
و روم سوی کران های بی پایانت
شادی و عشق و صفارا
همه در عمق دل احساس کنم
تا به لطف و کرمت
نوری از عشق و امید
شوقی از بخت سپید
همه با نام تو آغاز کنم
و شوم بنده ی احسان دلت
که به شوق وصلت
با دو پر سوی تو پرواز کنم